Imker zijn

Het was de het zomer van de corona crisis 2021, toen ik besloot de cursus imkeren te gaan doen. Mijn hele leven was ik al geobsedeerd door insecten en macrofotografie, dus was dit voor mij een logische stap. De dramatische terugloop van het aantal insecten deed de rest. Helaas bleek toen dat de cursus al in volle gang was en ik nog tot februari 2022 moest wachten om te starten. Een doorgewinterde imker uit Enkhuizen zou de praktijk en theorie lessen geven en ruim van te voren ontving ik al de multimap met lessen en een toegangscode van de NBV en een lidmaatschap. Enthousiast als ik was startte ik direct met de lessen zodat ik goed voorbereid naar de eerste theorieles zou kunnen gaan. Met dit blog wil ik anderen inspireren en enthousiasmeren met mijn enthousiasme voor het groen en de levende kleinere diertjes om ons heen, die zo essentieel zijn voor ons bestaan.

De cursus

We startten met enkele theorielessen in Enkhuizen op een industrieterrein van Enkhuizen. Toen het iets beter weer werd verhuisden we met onze lessen naar Zwaagdijk in een tuin alwaar onze imker-leraar Bert-Jan zijn bijen heeft staan. De lessen waren super interessant en Bert-Jan bleek een leraar die heel veel passie had voor het vak. In de praktijk zelf een kast inspecteren was voor bijna iedereen erg spannend. Maar, gelukkig werd die eerste maanden praktijkles niemand gestoken.

Aflegger

Begin voorjaar ( eind april) maakten we onze eigen broedaflegger in een daarvoor klein kastje. Dit doe je door; 2 ramen met bijen weg te halen uit een grote kast, inclusief een raam gesloten uitlopend broed. Meer ramen is niet nodig en gaat ten koste van de honingopbrengst in het oude volk. Een koningin maken gebeurt uiteindelijk vanzelf omdat het volk er geen meer heeft. Een broedaflegger maken is per definitie nodig om zwerfdrift te voorkomen. Mijn volkje groeiden gestaag en kon ik aan het einde van de cursus mijn eigen bijenvolk mee naar huis nemen.

Eigen kast

Het werd tijd voor een eigen grote kast, nu nog kiezen welk soort! Dit is niet makkelijk omdat er zoveel verschillende soorten kasten zijn. Tijdens de cursus worden kasten wel behandeld maar je weet pas wanneer je er zelf mee werkt hoe het echt werkt en of het handzaam is. Ik ging voor een kunststof kast het grote soort Dadant genaamd. Daarmee vergaloppeerde ik mij enorm aan het gewicht van de ramen, zo bleek later. Nadat de bijen hun best hadden gedaan met honing maken van het suikerwater dat ik ze gaf en de nectar en stuifmeel die ze zelf binnen haalden, waren de ramen voor mij (nog) niet heel handzaam. Zeker als beginner was ik nog erg onhandig en ik werd meerdere keren gestoken in mijn handen. Deels, kwam dit ook door de zware ramen die ik maar niet vlotjes weer terug kon stoppen na controles, maar ook gewoon door onhandige handelingen.

Ongelukjes

Op een dag toen ik te laat ontdekte dat de suikerwatervoorraad op was vloog de toen veel te lichte deksel van de kast af. De bijen kwamen met golven achter ons aan. De vriendelijke Buckfast bijen bleken ineens veel minder vriendelijk toen hun broednest zomaar bloot kwam te liggen. Ik kon nog net de deksel op de kast doen, maar inmiddels waren er al flink wat op oorlogspad. We moesten rennen naar onze woonkamer en de deur sluiten, maar waren ondertussen flink wat keren gestoken. De schrik zat er goed in. De steken wennen, maar de reacties, die enkele dagen duren (jeuk en zwelling) niet. Bert-Jan vertelde me dat het beter was direct weer bij de kast te gaan kijken na een paar dagen om zo van de opgelopen ‘angst’ af te komen. Ik deed dat compleet ingepakt met een imker-vriendin van de cursus Sarah. In de periodes daarvoor gebruikte ik nauwelijks handschoenen en droeg alleen een kap.

Na nog een keer een ongelukje; dit keer door het gebruik van schoonmaakmiddel waarbij ik bovenop mijn hoofd werd gestoken, was ik er wel klaar mee. Inmiddels herken ik direct het geluid van boze bijen ( een hoog gezoem). De steek bovenop mijn hoofd mondde uit in een enorme zwelling in mijn gezicht. Nee, geen allergie maar de ontstekingsreactie moest vanuit de dunne hoofdhuid ergens heen.

2e hands

Ik besloot sowieso een andere kast aan te schaffen en vond bij toeval het blog van Ben Som van de Cerff die een blog bijhoudt over zijn Topkast. De oude kast komt in mijn geval op de volkstuin te staan. De nieuwe in onze adoptietuin of eigen tuin( met toestemming) Enthousiast geworden besloot ik ook zo’n kast aan te schaffen en zocht deze 2e hands op Marktplaats. Bij toeval vond ik er een in Zeeland met de zelfde maat ramen als mijn Dadant. In mijn geval praktisch omdat ik dan gewoon ramen kan uitwisselen van kast naar kast. De eigenaar van de Topkast bleek een oudere man en ervaren imker, die mij de gouden tip gaf toch vooral een waterspuit bij de hand te houden om ‘de dames’ in bedwang te houden bij calamiteiten. De topkast is een platte langwerpige kast waarbij de ramen allemaal achter elkaar zitten.

Voorjaar

Inmiddels is het eind februari en ik heb de eerste bijen afgelopen week al zien vliegen uit mijn Dadant kast. Dit betekent dat zij de winter zijn doorgekomen en bij een mooie voorjaarsdag zal ik mijn eerste voorjaar check gaan doen. In april nog even oppassen en eventueel bijvoeren met suikerdeeg als het weer toch plots veel kouder gaat worden. Bij de voorjaar-check zal ik de bijen, alvorens het broednest weer enorm zal toenemen over gaan zetten in mijn nieuwe kast bij onze adoptie-tuin in de buurt. Een voor mij spannende gebeurtenis die ik deze keer goed ingepakt en ‘ gewapend’ met roker en waterspuit zal uitvoeren. Voor de liefhebbers ik houd jullie op de hoogte.